Καθημερινά επισκέπτομαι τον χώρο που στεγάζουμε τους δοκίμους μοναχούς της Μητροπόλεως μας. Αυτή τη στιγμή σε 2 δωμάτια μένουν 5 παιδιά. Τα υπόλοιπα 6 δεν μπορούμε να τα στεγάσουμε επειδή δεν έχουμε χώρους. Επάνω σε έναν λόφο επιθυμούμε και προσευχόμαστε να μας αξιώσει ο Θεός να κάνουμε το πρώτο μοναστήρι. Νά αναπαύονται οι ψυχές των νέων ανθρώπων και να αφιερώνονται στον Θεό. Ξεκινούμε από μηδενική βάση και παρακαλούμε τον Θεό, αυτό το Όρος να αναδειχθεί νέο Άγιον Όρος και περιβόλι της Παναγίας που νέοι Κογκολεζοι θα προσεύχονται αδιαλείπτως για την χώρα τους. Μακάρι να στείλει ο Θεός ανθρώπους εξ Ελλάδος και αλλού κοντά μας για να μας ενισχύσουν στην ανοικοδόμηση του πρώτου μας Μοναστηριού. Σήμερα επισκέφθηκα ξανά το μοναστήρι όπως το λέμε, αν και είναι μόνο ένα μικρό σπιτάκι. Τα παιδιά με τα χέρια τους καθαρίζουν τον τόπο και φτιάχνουν όμορφους κήπους. Χάρηκα πολύ. Μιλήσαμε. Μεταξύ των άλλων είπα και τα έξεις:
«Ιδού εγώ και τα παιδία, α μοι έδωκεν ο Θεός». Δεν ηθέλησα εις τον κόσμον να αποκτήσω παιδιά σαρκικά και ο Θεός μου εχάρισεν εσάς, να σας εχω παιδιά μου πνευματικά. Με παρηγορεί αυτό το ρητόν∙ και εσάς φαντάζομαι ότι σας ευφραίνει• διότι εγώ σας έχω ως παιδιά μου και εσείς με θεωρείτε ως πατέρα σας πνευματικόν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου